ကၽြန္မႏွင့္ ကိုုယ္ဝန္သည္မ်ား
မႈန္ညံ့စြာ သြန္းက်လာသည့္ ဝိစိကိစၦာမ်ားအတြက္
ၾကမ္းခင္း တစ္ခုုလံုုး လင္းေတာက္ရံုုမွ်ၿဖင့္
ကိုုယ္ဝန္ေဆာင္ႏိုုင္သည့္
ကၾကီးမ်ား …ခေကြးမ်ား ..ဂငယ္မ်ား ..
စုုပ္ယူႏုုိင္သမွ်အတြက္ အလိုုက္သင့္ ရြတ္ဆိုု
ၿပီး အလ်ားလိုုက္ ေရတြက္။
ပေရာဟိတ္ ဆရာတုုိ႕၏
အဖန္ဖန္ကမ္းသည့္ ယပ္ေတာင္
နံရံမ်ားေပၚ အရိပ္မ်ားၿဖစ္ တဖ်တ္ဖ်တ္ ယိမ္းထိုုးလုုိ႕။
တစိမ့္စိမ့္ ေအးခဲ ဖြဲ႕တည္
ရွိႏုုိင္သမွ်ရဲ႕ မဲ့ၿခင္းအားလံုုး
ကုုန္ဆံုုးေတာ့မည့္ ပန္းခ်ီကားအတြင္း
ခ်က္ခ်င္းခုုန္ဝင္
သစ္ပင္ေတြနဲ႕ ေတာလမ္းကေလးအၿဖစ္
မတ္တတ္ရပ္လုုိက္ရဲ႕။
မရႈႏိုုင္ မကယ္ႏိုုင္ ေအာင့္သက္ၿပင္းၿပင္းၿဖင့္
ၿမစ္က်ဥ္းတစ္ခုုေပၚ
ေတာင္ပံတစ္ခုု အေရခြံတစ္ခုု
ကန္႕လန္႕ၿဖတ္က်ခဲ့။
ေနာက္ဆံုုး .. တြင္
ဆိုုက္ဆုုိက္ၿမိဳက္ ၿမိဳက္ ေရာက္လာခဲ့သည့္
လည္ေခ်ာင္းဝအတြင္းမွ
ၿမစ္က်ဥ္းမ်ား၊ နံရံမ်ား၊ ေတာလမ္းကေလးမ်ား ..
စကားလံုုးမ်ားေပၚ ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ ႏွစ္ခ်လိုုက္ရဲ႕။
ဖြဲ႕ႏြဲ႕မႈ တစ္ခုု ထပ္မံေမြးဖြားဖုုိ႕ .. ကၽြန္မႏွင့္ သရမ်ား
ၿပီး ..
ကၽြန္မ၏ ကိုုယ္ဝန္သည္
ကၾကီးမ်ား …ခေကြးမ်ား .. ဂငယ္မ်ား …ဃၾကီးမ်ား …..
ၿဖဴမြန္
(၁၉ ၉ ၉ ၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ မေဟသီ မဂၢဇင္း)
No comments:
Post a Comment