သားကိုု ေရးၿပမိတဲ့ စာစီစာကံုုး
(အစ)
ေဟာဒီမွာ ၾကည့္ၾကစမ္းကြဲ႕
အလုုိဆႏၵကလြဲရင္ က်န္တာအားလံုုးနဲ႕ ဝက္ဝက္ကြဲၿပည့္ႏွက္ေနတဲ့
ဟင္းလင္းပြင့္ ရင္ဘတ္ၾကီးကိုု…
(အလယ္)
သူတုုိ႕အဆိုုက အသစ္ေတြကိုုသာ လိုုခ်င္လွပါသတဲ့
ဒါေပမယ့္ ….။
အဖန္တစ္ရာ ေၾကေနတဲ့ ႏြမ္းဖတ္ဖတ္ သီခ်င္းေတြလည္း
အဲဒီအထဲကပဲ
မဆန္႕မၿပဲနဲ႕ ေပါက္ကြဲ ယိုုစီးက်။
မိႈနံ႕တသင္းသင္း အမႈိက္ၿခင္းထဲက ေဝါဟာရေတြ
အဲဒီ အထဲမွာ စည္ကားေနလုုိက္ၾကတာေလ၊ အံ့ပြဲ တစ္ခုုလိုု။
“ တရား ” တဲ့ ၊ “ မွ်ေၿခ ” အားလံုုးေတာ့ ပါပါရဲ႕
မွားေနတာ တစ္ဝက္ အံဝွက္ တစ္ဝက္၊ ၿဖစ္ေနတာကလြဲလိုု႕
ေငြစကၠဴေတြကိုု ေရတြက္ရင္း အိတ္ကပ္ ေဖာင္းေဖာင္းထဲမွာ
သိုုဝွက္ရၿခင္း မွာသာ
ေက်နပ္ေနတတ္တဲ့ စိတ္က အေပးအကမ္း ဂုုဏ္သတင္းေတြနဲ႕
ေက်ာ္ၾကားခ်င္ၿပန္ေသး
ေခြးအ တစ္ေကာင္ရဲ႕ ေကာက္က်စ္ၿခင္းနဲ႕ သူရဲေဘာေၾကာင္မႈမ်ိဳးကိုု
ဖံုုးဝွက္ဖိုု႕
လူရမ္းကားေယာင္၊ ေဆာင္ထားတဲ့ စကားလံုုး ပလုုပ္ပေလာင္းနဲ႕
ပါးစပ္က
ေအာ္ဂလီ ဆန္စရာ အပုုပ္နံ႕ တေထာင္းေထာင္းထ
တကယ္ပါပဲ … ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ၾကီးထဲမွာ ၿပည့္ႏွက္ေနတဲ့အရာ
ဘာတန္ေၾကးမွ မရွိေပမယ့္ ရာစုုတစ္ခုုစာမက၊ ေလးလံ။
(အဆံုုး)
သားေရ …
မင္းငယ္ငယ္က အေဖ့ကိုု ၿပံဳးၿပတဲ့ ပီဘိ ကေလးတစ္ေယာက္
အၿပံဳးမ်ိဳးနဲ႕
အေဖ လူေတြ အားလံုုးကိုု ၿပံဳးၿပခ်င္လုုိက္တာေလ ။ ။
ၿငိမ္းေအးအိမ္
(သရဖူ အမွတ္စဥ္ ၂၈ )
No comments:
Post a Comment