လူဆန္တဲ့သီခ်င္း
ကံရွိသလို ျဖစ္ထြန္းတဲ့ ဘဝေျမဆီလႊာပါ…
ေရြးခ်ယ္မႈေပၚတည္ျပီး သီးပံု ပြင့္ပံု ကြာတယ္။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျဖဴတယ္လို႕ေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး
ရွင္သန္ျခင္းမွာ တို႕ေတြဟာ ကိုယ္ပိုင္အေရာင္ေတြနဲ႕ကြဲလြဲလို႕။
နံပါတ္တစ္ မျဖစ္ခ်င္ခ့ဲဘူး
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ျဖတ္သန္းမႈထဲမွာ ဘယ္လိုဂုဏ္သတၱိေတြ ပါမလဲ…
ထည့္သြင္းစဥ္းစားရင္း
ျဖည့္စြက္ျပင္ဆင္ရင္း
ကိုယ့္ကိေလသာယႏၱရားၾကီးက သူမ်ားေတြထက္ သြားႏႈန္း ေႏွးေနတာ ။
ခ်င္ျခင္းေတြကို “ခ်ဥ္”လို႕ မရေသးတဲ့ ေျမေခြး
ေဆးေရာင္စံု စပ်စ္သီးေလးေတြ ေတြ႕တိုင္း
ထထ ခုန္တတ္တဲ့အက်င့္ ျပင္မရေသးဘူး။
တခါတေလ အလြမ္းေတြ လမ္းကူးမွားတဲ့အခါ
ကိုယ့္လမ္းဟာ အေဆြးေရာင္သန္းခ်င္လည္း သန္းမွာေပါ့။
ဘဝကို အေႏွးျပကြက္နဲ႕ ျပန္ၾကည့္ရင္
အရင္က ကိုယ္ပါဝင္တဲ့ အလြမ္းဇာတ္
မ်က္ရည္ရႊဲဲေအာင္ ငိုခဲ့ဖူးတာေတြ
အခုေတာ့ မ်က္ရည္ထြက္ေအာင္ ရယ္ေနရ…။
အလြဲၾကီးလြဲခဲ့တဲ့ ကိုယ့္အိပ္မက္ေတြကို ေခါင္းအံုးအိပ္
ေနာင္တတန္းလန္းနဲ႕ လက္က်န္ဘဝၾကီးကို ဆုတ္ကိုင္ထားရင္း
အေနအထိုင္မတတ္တဲ့ စိတ္ကေလး ရွိေနေသးတာကိုပဲ
ကိုယ့္ကိေလသာယႏၱရားၾကီး လူဆန္ေနတုန္းလို႕
ရိုးရိုးေလး ေတြးမိပါတယ္ ။
လင္းဒီပ ၂၆.၇.၀၉
No comments:
Post a Comment